Ons kind heeft (n)iets

Het lang verwachtte telefoontje kwam en de laatste uitslag is binnen. Ook deze is goed. Niks gevonden. Het is officieel: Bommel heeft (n)iets. En dat is meteen het eindresultaat van onze zoektocht van ruim een jaar: niets! Het puzzeltje dat Bommel heet blijkt niet op te lossen. Ons kind heeft geen diagnose. Hoera?

Lieve Fiene

Toen ik je vrijdag van school kwam halen met Bommel stormde je op jouw juf af. Je vertelde haar dat Bommel er was. Daarna rende je naar ons toe en stond naast ons te "glunder stralen" en zei tegen iedereen die langs kwam: "dit is míjn zusje!" Op dat moment besefte ik me dat jij het ontzettend verdient om in het zonnetje gezet te worden als Mantelzus. Echt de allerhoogste tijd voor een eigen blog. Mijn brief aan jou.

De Bus

Ik vond niet zoveel van "de bus". Gewoon een vervoermiddel. Ik vond het een luxe dat Bommel aan huis opgehaald kon worden voor het medisch kinderdagverblijf. Ik had me er dus ook totaal niet mee bezig gehouden of mentaal op voorbereid. Waarom zou ik? Maar toen die bus vanochtend eenmaal voor ons huis stond maakte dat onverwacht van alles los. Ik wist dat ie kwam, en toch was het de bus die ik niet aan had zien komen...